İsmail suna

  Kurallara bağlı bir hayat. Her ne kadar labirentte koşturmaca gibi görünse de başı ve sonu belli. iki ucu kesik düz bir halat. Evet, yanlış yazmadım bildiğiniz ip. Ortasında yürüdüğümüz iki taraftan da kesik bir ip. Maddi ve manevi bir düzlemde insanca yaşamaya çalışıyor başarılı olmaya çabalıyor, maddi ve manevi dengede bir o yana bir bu yana yalpalıyoruz. Para demek maddecilik demekti, hırs demekti, özden kopmak demekti. En azından atalarımız bize bunun böyle olduğunu anlattı. Paraya dudak bükenler takdir edildi ve maneviyatta zirvedekiler listesine alındı. Öyle ya para her şey değildi hatta saygı duyulmaması öğretilen tek şeydi.  Şimdi şimdi öğrendik ki tüm bu anlatılanlar tarihin en büyük palavrasıydı. Doğamızdaki yaşama iç güdüsü, kendini koruma mekanizmasıyla birleşerek faydacılığa, oradan da bencilliğe uzandı. İnsanlık erezyona uğramadı çünkü insan denen canlı var oluşundan beri kayıtsız, hıslı, egoistti. Toplum hayatı sevgiyi, kardeşliği, arkadaşlığı, iyiliği, güzell...