Geride kalan iki et parçası
Sevmek demek, yan yana ve can canadır. Kendin için beklediğin keyfi sevdiğin için de beklemek hatta seni mutlu etmeyeni de sadece o keyif alsın bana yeter diyerek tolere etmektir. Seven kişi katıksızdır, hayalleri sevdiği ile mümkün, korkuları ve hüzünleri ise sevdiğinin omuzu ile sırdaştır. Seven kişi zariftir, kıyamaz sevdiğine ve bazen gönül de alır sadece o huzurlu uyusun diye.. Ve fakat o sinir bozucu "bazen" karışır işe. Çünkü bazen, sevgi bile yeterli olmaz... Onu sevinçten sıçratan sürprizler, hediyeler, o keyfinden olmasın diye önüne koyduğun tabak, demlediğin çay, sevginde telvelendirdiğin kahve olmaz. Girdiği kapının önünde saatlerce sadık köpek gibi beklemek, derdine ortak olmak, bir dediğini iki etmemek, yüzü gülsün diye ondan bundan devşirdiğin espiriler, nasıl göründüğüne aldırmadan yarattığın mizah dahi olmaz. Kafi gelmez. Sen tüm kalbinle yol arkadaşlığında tarih yazdığını düşünürken ikiden bir doğmaz. Bazıları sevgide hep ikidir bir olamaz. Kendi dünyaları...